Bijna naar de basisschool

Phlyn wordt in januari alweer vier jaar. En dan komt toch het moment dat de afgelopen vier ‘babyjaren’ aan je voorbij flitsen. Van een onrustige baby die alleen maar wilde knuffelen, tot een ontdekkende dreumes die grote broer werd. Die rol die hij vanaf dag één heel serieus neemt. Naar een peuter met uitdagingen, maar ook zo lief is. Je kan bijvoorbeeld beneden komen en zomaar een complimentje geven: “Wauw mam, wat zie je er mooi uit!”. Nu zit hij in een hele tevreden fase. De ergste driftbuien zijn wel geweest en hij kan zich in alle opzichten beter uiten. Hij is zindelijk en van zijn speen af. Kortom: klaar voor school, of toch niet?

Emo-mom

Laatst zei ik gekscherend tegen mijn moeder dat ik hem gewoon nog een jaar thuishoud. Hij heeft pas leerplicht vanaf vijf jaar. Natuurlijk is dit geen optie, omdat het voor Phlyn gewoon goed is om lekker naar school te gaan. Maar ik krijg al tranen in mijn ogen bij het idee. Ik vind het juist zo fijn om hem om mij heen te hebben. En dan moet ik hem straks zoveel missen. Vijf hele dagen! Het wordt echt wel heel leuk voor hem en dat maakt alles goed.

Hoe bereid ik Phlyn voor?

Ik probeer het niet een te ‘groot’ ding te maken voor hem. Ik wil niet dat hij er nerveus over gaat worden of er tegenop gaat zien. Ik probeer vooral veel met hem te praten over wat er gebeurt op de basisschool. Vanaf dat hij drie is gaat hij, naast de crèche, ook naar de peuterspeelzaal. Dit is net iets schoolser en geeft (hopelijk) meer uitdaging met meer kids van zijn eigen leeftijd. Daarnaast mag hij straks tien dagdelen wennen op de grote school. En na de kerstvakantie gaat hij dan volledig naar school, maar dan kent hij de juf en de klas al.

Q-time met Philou

Ik probeer natuurlijk ook de voordelen in te zien van het feit dat hij straks lekker op school zit. Dat betekent dat ik alle tijd heb voor zijn zusje. Phlyn heeft mij twee jaar helemaal voor zichzelf gehad en Philou heeft mij altijd moeten delen. Nu heb ik extra veel tijd alleen met haar. Dan gaan we peuterzwemmen en dingen doen die zij leuk vindt. Nu heeft zij ook even twee jaar overdag alleen met mama.

Genieten, genieten, genieten!

Naast dat ik bij elk gesprek met mijn man over dit onderwerp de tranen over mijn wangen voel gaan (ja, ik ben echt vreselijk) probeer ik nu echt nog even te genieten. Gewoon dat we, als ik vrij ben, ‘s ochtends lekker rustig aan kunnen doen, we tussen de middag gezellig kunnen knutselen en spelletjes doen als Philou slaapt en dat hij nog geen verplichtingen heeft.

Maar welke school kies je dan?

Wij hebben het geluk dat wij in een grote wijk wonen met veel keuze aan basisscholen. Maar dat kan het ook wel een lastige keuze worden over naar welke school de kids dan de komende acht jaar gaan. Mijn man zit in het onderwijs en werkt ook op een openbare basisschool bij ons in de wijk. Wij vinden een openbare school fijn, omdat kids dan van alles wat mee krijgen. Ook kent mijn man de school door en door. Het is een school met nog traditioneel onderwijs. Dit heeft veel structuur en wij vinden dit goed bij onze kids passen. Daarnaast zitten ze ook al op dezelfde school als bij de crèche, dus ze kennen het gebouw en de mensen die er werken. Kortom: voor ons was de keuze wél makkelijk! 

Toch hebben we er allemaal ook zin in! Het is een nieuwe fase, maar wat is hij er klaar voor. En wat heeft hij er zelf vooral ook een zin in. Ik ben erg benieuwd naar jullie ervaringen en tips over de oudste die naar de basisschool gaat. Reageer gerust!

[volg Emy en haar heerlijke kids via instagram @phlyn.philou.and.emy]